Sprovimi sipas haditheve të pejgamberit, alejhi’s selam

"Falënderimi i takon Allahut ndërsa përshëndetjet qofshin mbi Muhammedin, familjen, shokët dhe tere pasuesit e tij gjer në amshim!

Edhe pse sprova ne fillim duket si diç, qe është kundër njeriut, diç, qe nuk i sjell te mira, megjithatë ne Islam puna qëndron me ndryshe. Ne Islam, nuk thuhet se sprova godet te keqin, jo ajo godet te mirin, madje edhe me shume se sa te keqin, ne mënyrë qe shpërblimi i tij te jete shumëfish me i madh. Mu për këtë, ne kemi vendosur qe te sjellim disa citate nga Sunneti qe flasin për sprovën.

1. Kur te ndodhe ndonjë sprove lute Allahun qe fundi i saj te jete i mire. Transmeton Muslimi nga Ummu Seleme, e cila ka thënë:

“سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ مَا مِنْ مُسْلِمٍ تُصِيبُهُ مُصِيبَةٌ فَيَقُولُ مَا أَمَرَهُ اللَّهُ { إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ }اللَّهُمَّ أْجُرْنِي فِي مُصِيبَتِي وَأَخْلِفْ لِي خَيْرًا مِنْهَا إِلَّا أَخْلَفَ اللَّهُ لَهُ خَيْرًا مِنْهَا قَالَتْ فَلَمَّا مَاتَ أَبُو سَلَمَةَ قُلْتُ أَيُّ الْمُسْلِمِينَ خَيْرٌ مِنْ أَبِي سَلَمَةَ أَوَّلُ بَيْتٍ هَاجَرَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ثُمَّ إِنِّي قُلْتُهَا فَأَخْلَفَ اللَّهُ لِي رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَتْ أَرْسَلَ إِلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَاطِبَ بْنَ أَبِي بَلْتَعَةَ يَخْطُبُنِي لَهُ فَقُلْتُ إِنَّ لِي بِنْتًا وَأَنَا غَيُورٌ فَقَالَ أَمَّا ابْنَتُهَا فَنَدْعُو اللَّهَ أَنْ يُغْنِيَهَا عَنْهَا وَأَدْعُو اللَّهَ أَنْ يَذْهَبَ بِالْغَيْرَةِ

E kam dëgjuar te dërguarin e Allahut duke thënë: Nuk ka musliman, te cilin e godet ndonjë fatkeqësi e ai thotë: Te Allahut jemi dhe tek Ai do te kthehemi. O Zoti im! Me shpërble ne këtë fatkeqësi timen dhe pa saj me sjell me te mire, e te mos ia sjelle Allahu pas saj me te mire se ajo (sprove). Kur vdiq Ebu Seleme thashë: Cili musliman është me i mire se sa Ebu Seleme; shtëpia e pare qe migroi tek i dërguari i Allahut, pastaj unë thashë këtë (dua qe na mësoi Pejgamberi, alejhi’s selam), kështu qe Allahu ma dhuroi vet Pejgamberin, alejhi’s salatu ve’s selam (u martova me të). Tha: Pejgamberi e dërgoi tek unë Hatib b. Belteah qe te me fejoj për te. I thashë se kam një vajze te vogël dhe unë jam xheloze. Tha: Sa i përket vajzës se saj, e lusim Allahun qe ajo te mos ketë nevoje për te dhe e lus Allahun qe ta largoj xhelozinë e saj”.

2. Sprova mjet për te vene besimin tënd ne peshore: nëse eprêt me besim do te gjesh shume te mira. Transmeton Tirmidhiu nga Ebu Musa el Esh’ariu:

“أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا مَاتَ وَلَدُ الْعَبْدِ قَالَ اللَّهُ لِمَلَائِكَتِهِ قَبَضْتُمْ وَلَدَ عَبْدِي فَيَقُولُونَ نَعَمْ فَيَقُولُ قَبَضْتُمْ ثَمَرَةَ فُؤَادِهِ فَيَقُولُونَ نَعَمْ فَيَقُولُ مَاذَا قَالَ عَبْدِي فَيَقُولُونَ حَمِدَكَ وَاسْتَرْجَعَ فَيَقُولُ اللَّهُ ابْنُوا لِعَبْدِي بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَسَمُّوهُ بَيْتَ الْحَمْدِ

Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam ka thënë: Kur t’i vdes njeriut fëmiu, Allahu iu thotë melaikeve: E morrët fëmiun e robit Tim? Thonë: Po. Thotë: E morrët frytin e zemrës se tij? Thonë: Po. Thotë: Çfarë tha robi Im? Thonë: Te falënderoi dhe u kthye kah Ti (duke thënë te Allahut jemi dhe tek Ai do te kthehemi). Thotë Allahu: Ndërtojani robit Tim një shtëpi ne Xhennet dhe quajeni: Shtëpia e falënderimit”.

(Shejh Albani ne Sahihu ve daifu’s suneni’t Tirmidhijj, nr: 1408 e ka cilësuar te mire-hasen)

3. Nëse humb diç nga kjo dynja si shkak i ndonjë sprove prej Allahut, dije se tek Ai gjen gjene me te mire, Xhennet. Transmeton Buhariu nga Enes b. Maliku se Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam ka thënë:

“إِذَا ابْتَلَيْتُ عَبْدِي بِحَبِيبَتَيْهِ فَصَبَرَ عَوَّضْتُهُ مِنْهُمَا الْجَنَّةَ يُرِيدُ عَيْنَيْهِ

Nëse e sprovoj robin Tim ne humbjen e dy te dashurave te tij (dy syve), do t’ia kompensoje me Xhennet”.

4. Nese sprovohesh me te diç, ndërsa ti me pare ke qene i sinqerte dhe i rregullt ne kryerjen e ndonjë riti, atëherë Allahu do te dhuroje te mira sikurse kur ke qene i shëndoshë. Transmeton Buhariu nga Enes b. Maliku se:

“أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَجَعَ مِنْ غَزْوَةِ تَبُوكَ فَدَنَا مِنْ الْمَدِينَةِ فَقَالَ إِنَّ بِالْمَدِينَةِ أَقْوَامًا مَا سِرْتُمْ مَسِيرًا وَلَا قَطَعْتُمْ وَادِيًا إِلَّا كَانُوا مَعَكُمْ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَهُمْ بِالْمَدِينَةِ قَالَ وَهُمْ بِالْمَدِينَةِ حَبَسَهُمْ الْعُذْرُ

Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam u kthye nga beteja e Tebukut, e kur u afrua afër Medinës tha: Vërtetë, ne Medine janë disa njerëz, qe nuk iu ka rene te ecni ndonjë distance apo te kaloni ndonjë lugine e te mos kenë qene me ju. Thane: O i dërguari i Allahut! Si mund te ndodhe kjo kur ata janë ne Medine?! Tha: I ka penguar ndonjë arsye e justifikueshme”.

5. Nëse sprovohesh por ti nuk ndanë mendime te këqija për Allahun, dije se nëse vdes shkon ne Xhennet ndërsa nëse mbetesh gjalle, do te thotë shërohesh, do te kesh jete me te rehatshme se qe ke patur para sëmurjes.

Transmeton Imam Maliku ne Muvet’ta nga Ata b. Jesari se Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam ka thënë:

“إِذَا مَرِضَ الْعَبْدُ بَعَثَ اللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ مَلَكَيْنِ فَقَالَ انْظُرَا مَاذَا يَقُولُ لِعُوَّادِهِ فَإِنْ هُوَ إِذَا جَاءُوهُ حَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَى عَلَيْهِ رَفَعَا ذَلِكَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَهُوَ أَعْلَمُ فَيَقُولُ لِعَبْدِي عَلَيَّ إِنْ تَوَفَّيْتُهُ أَنْ أُدْخِلَهُ الْجَنَّةَ وَإِنْ أَنَا شَفَيْتُهُ أَنْ أُبْدِلَ لَهُ لَحْمًا خَيْرًا مِنْ لَحْمِهِ وَدَمًا خَيْرًا مِنْ دَمِهِ وَأَنْ أُكَفِّرَ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ

Kur te sëmuret njeriu, Allahu i Lartësuar ia dërgon dy meleke dhe iu thotë: Shikoni se çfarë iu thotë vizitoreve te tij. Nëse ai, kur t’i vijnë mysafiret, e falënderon Allahun dhe e lëvdon, ata e ngrisin këtë tek Allahu, edhe pse Ai e di. Thotë Allahu: Vërtet, do ia beje obligim vetes Sime qe nëse ia mare shpirtin ta fus ne Xhennet ndërsa nëse e shëroj t’ia ndërroj mishin me më te mire, gjakun me më te mire dhe t’ia shlyej mëkatet”.

(Shejh Albani ne Silsiletu’s sahiha, 1/271 thotë: Hadithi është mursel me sened sahih)

6. Sprova shkas për faljen e mëkateve. Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Aisheja se Pejgamberi, alejhi’s slatu ve’s selam ka thënë:

“مَا مِنْ مُصِيبَةٍ تُصِيبُ الْمُسْلِمَ إِلَّا كَفَّرَ اللَّهُ بِهَا عَنْهُ حَتَّى الشَّوْكَةِ يُشَاكُهَا

Nuk ka sprove, e cila e godet besimtarin e te mos ia fale Allahu mëkatet për te, madje edhe ferra, qe i hyn ne këmbë”.

7. Çfarëdo e keqe qe te godet është ne favor tendin. Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejre se Pejgamberi, alejhi’s slatu ve’s selam ka thënë:

“مَا يُصِيبُ الْمُسْلِمَ مِنْ نَصَبٍ وَلَا وَصَبٍ وَلَا هَمٍّ وَلَا حُزْنٍ وَلَا أَذًى وَلَا غَمٍّ حَتَّى الشَّوْكَةِ يُشَاكُهَا إِلَّا كَفَّرَ اللَّهُ بِهَا مِنْ خَطَايَاهُ

Nuk ndodhe ta godet muslimanin ndonjë lodhje, sëmundje (dhimbje) e përhershme, brenge, pikëllim, shqetësim, dert, madje edhe ferra, e cila i hyn ne këmbe, e te mos ia fale Allahu për te mëkatet”.

8. Sprova, përveç qe t’i shlyen mëkatet, ajo t’i rrite gradat tek Allahu. Thotë Pejgamberi, alejhi’s slatu ve’s selam:

“مَا يُصِيبُ الْمُؤْمِنَ مِنْ شَوْكَةٍ فَمَا فَوْقَهَا إِلَّا رَفَعَهُ اللَّهُ بِهَا دَرَجَةً أَوْ حَطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِيئَةً

Nuk ndodhe ta godas besimtarin ndonjë ferre, diç me e madhe apo edhe më të vogël, e te mos e ngrisë Allahu me te një grade dhe t’ia fal një mëkat”.

9. Qëllimi nga sprova është qe njeriu te pastrohet tërësisht nga mëkatet, ne mënyrë qe kur te del para Allahut te jete i pastër nga njollat e mëkateve. Ebu Hurejre rrëfen se Pejgamberi, alejhi’s slatu ve’s selam ka thënë:

“لَا يَزَالُ الْبَلَاءُ بِالْمُؤْمِنِ أَوْ الْمُؤْمِنَةِ فِي جَسَدِهِ وَفِي مَالِهِ وَفِي وَلَدِهِ حَتَّى يَلْقَى اللَّهَ وَمَا عَلَيْهِ مِنْ خَطِيئَةٍ

Vazhdon besimtari apo besimtarja me bela (fatkeqësi) ne trupin, pasurinë apo fëmijën e tij/saj, derisa ta takoje Allahun e te mos ketë asnjë mëkat“.

(Ahmedi, Hakimi ne Mustedrek, ku edhe e cilëson hadithin si sahih sipas kushtit te Muslimit)

10. Se sprova nuk është e keqe argumenton edhe fakti se te dërguarit e Allahut ishin ata, qe me se shumti sprovoheshin. Sa’d b. Ebi Vekkasi rrëfen se e ka pyetur Pejgamberin, alejhi’s salatu ve’s selam:

“قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَيُّ النَّاسِ أَشَدُّ بَلَاءً قَالَ الْأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ فَيُبْتَلَى الرَّجُلُ عَلَى حَسَبِ دِينِهِ فَإِنْ كَانَ دِينُهُ صُلْبًا اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَإِنْ كَانَ فِي دِينِهِ رِقَّةٌ ابْتُلِيَ عَلَى حَسَبِ دِينِهِ فَمَا يَبْرَحُ الْبَلَاءُ بِالْعَبْدِ حَتَّى يَتْرُكَهُ يَمْشِي عَلَى الْأَرْضِ مَا عَلَيْهِ خَطِيئَةٌ

Thashë: O i dërguari i Allahut! Kush sprovohet me se shumti nga njerëzit? Tha: Pejgamberët, pastaj me te mirët, e pastaj te mirët (e kështu me radhe). Njeriu sprovohet sipas fesë se tij; nëse është fetar i madh, sprova e tij është me e madhe ndërsa nëse është fetar i dobët, sprovohet sipas kësaj. Vazhdon sprova ta shoqërojë besimtarin derisa te ece mbi toke ndërsa nuk ka asnjë mëkat”.

(Tirmidhiu dhe Ibni Maxhe. Shejh Albani ne Silsiletu’s sahiha, 1/225, ka thënë se hadithi ka sened te mire)

Abdullah b. Mes’udi rrëfen:

“دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ يُوعَكُ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّكَ لَتُوعَكُ وَعْكًا شَدِيدًا قَالَ أَجَلْ إِنِّي أُوعَكُ كَمَا يُوعَكُ رَجُلَانِ مِنْكُمْ قُلْتُ ذَلِكَ أَنَّ لَكَ أَجْرَيْنِ قَالَ أَجَلْ ذَلِكَ كَذَلِكَ مَا مِنْ مُسْلِمٍ يُصِيبُهُ أَذًى شَوْكَةٌ فَمَا فَوْقَهَا إِلَّا كَفَّرَ اللَّهُ بِهَا سَيِّئَاتِهِ كَمَا تَحُطُّ الشَّجَرَةُ وَرَقَهَا

Hyra tek Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam ndërsa ai kishte temperature. I thashë: O i dërguari i Allahut! Ti vërtet ke temperature te madhe. Tha: Po. Unë kam temperature aq sa mund te kenë (dhe ta durojnë) dy burra prej jush. Thashë: A është kjo për arsye se ti shpërblehesh dyfish? Tha: Po, kjo është kështu. Nuk ka mysliman qe shqetësohet me diç sa ferra qe i hyn ne këmbë e përpjete e te mos ia shlyej Allahu mëkatet, ashtu siç pemës i bien gjethet”. (Buhariu dhe Muslimi)

Buhariu dhe Muslimi transmetojnë se Aisheja, nena e besimtareve, ka thënë:

“ما رأيت الوجع أشد منه على رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم

Nuk kam pare te ketë patur ndokush dhimbje me te mëdha sesa i dërguari i Allahut”.

11. Nëse Allahu ta ka shkruar ndonjë grade te larte, te cilën nuk ke arritur ta marrësh me vepra tua, te sprovon ne mënyrë qe ti ta arrish atë nëpërmjet durimit. Ka thënë Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam:

“إن الرجل لتكون له الدرجة عند الله لا يبلغها بعمل حتى يبتلى فيبلغها بذلك

Njeriu ndodhe ta ketë te caktuar ndonjë grade, te cilën nuk e arrin dot me vepra kështu qe sprovohet derisa ta arrije atë”. (Mexhmeu’z zevaid, It’hafu’l eshraf)

12. Nëse humb diç, bë durim dhe dije se ai send qe e pate ka qene prej Allahut dhe se Allahu e ka marre atë.

Imam Maliku transmeton nga El Kasim b. Muhammed se: Me pat vdekur një grua kështu qe erdhi Muhammed b. Ka’b el Kuredhiu te me ngushëllojë. Ai rrëfeu:

“Tek izraelitet ishte një njeri i ditur dhe i devotshem. Ishte i martuar me një grua, qe e donte shume. Vdiq ajo ndërsa ky u pikëllua shume për te aq sa edhe e mbylli derën e shtëpisë dhe u largua nga njerëzit. Askush nuk shkonte tek ai.

Dëgjoi një grua, e cila tha: Unë kam një kërkesë tek ai, qe nuk bën pa e pare atë personalisht. Shkuan njerëzit me te.

Një njeri i tha atij: Ajo dëshiron te te pyes diç por siç duket është personale ngase dëshiron te te shoh. Shkuan njerëzit ndërsa ajo ende mbeti tek dera.

Tha: Lejojeni qe te hyje!

Hyri dhe i tha: Kam ardhur te te pyes për një stoli, te cilën e kam huazuar nga një fqinje imja. E kam bartur kohe te gjate ndërsa ajo tani e kërkon prej meje. A t’ia jap apo jo?

Tha: Po, pasha Allahun, duhet t’ia japësh.

Por ajo stoli ka qene tek unë për kohe te gjate pyeti prape gruaja?

Tha: Kjo te bën edhe me shume te detyron për t’ia kthyer atë.

Tha gruaja: Allahu te mëshiroftë! Atëherë si ti mërzitesh pe rate qe Allahu ta ka dhënë si hua e pastaj prape e ka marrur prej teje duke e ditur se Ai ka me shume te drejte ne te se sa ti?!

Njeriu e kuptoi gabimin kështu qe kjo grua me këtë mençuri i beri doni atij”.

13. Çdo sprove pas vdekjes se Pejgamberit, alejhi’s salatu ve’s selam është e lehte. Thënë me qarte, nuk ka sprove me te vështirë për ne se sa vdekja e Pejgamberit, alejhi’s salatu ve’s selam dhe ndarja fizike e tij prej nesh. Si jo, kur edhe vet pabesimtarët kane deklaruar se sikur ai te ishte gjalle, sot këto probleme te botes shume shpejt do t’i zgjidhte([1]).

Ai, alejhi’s selam, ka thënë:

“لِيُعَزِّ الْمُسْلِمِينَ فِي مَصَائِبِهِمْ الْمُصِيبَةُ بِي

Muslimanët, ne fatkeqësitë e tyre le te ngushëllohen me fatkeqësinë (ndarjen) time (prej tyre)”.

Ne koment te hadithit është thënë se çdo gjë, qe e godet njeriun e ka një zëvendësim për te ndërsa për ndarjen nga Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam nuk ka zëvendësim.

13. Sprova shenje e dashurisë se Allahut ndaj robit.

Ka thënë Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam:

“إِنَّ عِظَمَ الْجَزَاءِ مَعَ عِظَمِ الْبَلَاءِ وَإِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ قَوْمًا ابْتَلَاهُمْ فَمَنْ رَضِيَ فَلَهُ الرِّضَا وَمَنْ سَخِطَ فَلَهُ السَّخَطُ

Vërtet, shpërblimi i madh është ne sprovën e madhe dhe se Allahu kur ta doje një popull, i sprovon. Kush pajton atij i takon kënaqësia ndërsa kush hidhërohet, atij i takon hidhërimi”.

(Shejh Albani e ka cilësuar hasen. Shih Sahihu ve daifu suneni’t tirmidhijj, 5/396 )

Po ashtu thotë Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam

“إن الله تعالى يقول : إذا ابتليت عبدا من عبادي مؤمنا ، فحمدني و صبر على ما ابتليته به ، فإنه يقوم من مضجعه ذلك كيوم ولدته أمه من الخطايا ، و يقول الرب للحفظة : إني أنا قيدت عبدي هذا و ابتليته ، فأجروا ( له ) من الأجر ما كنتم تجرون له قبل ذلك و هو صحيح

Allahu thotë: Kur ta sprovoje ndonjë rob Timin besimtar, ndërsa ai me falënderon dhe bën durim ne atë, qe e kam sprovuar, ai ngritët nga shtrati i tij i pastër prej mëkateve sikur atë dite qe e ka falur nena e tij. Iu thotë Allahu melaikeve: Unë e kam penguar robin Tim këtë dhe e kam sprovuar andaj shpërblejeni ashtu siç e shpërblenit (shkruanit te mirat) sa ishte i shëndoshë“. (Shejh Albnai e ka cilësuar si hadith te mire, hasen. Silsiletus sahiha, 5/20)

14. Sprovimi me diç, edhe nëse nuk te sjell shpërblime, megjithatë mëkatet t’i shlyen.

Ebu Ma’mer el Ezdi rrëfen:

“Kur ne dëgjonim diç nga Ibni Mes’udi qe nuk na pëlqente heshtnim derisa ai na e komentonte atë. Kështu një dite na tha se njeriu për sëmundje nuk ka shpërblim, kështu qe na erdhi shume rende, por pastaj ai e komentoi këtë e tha: por me te fshihen mëkatet, kështu qe kjo ne gëzoi dhe na pëlqeu”.

Hakimi transmeton se Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam ka thënë:

إن العبد إذا مرض أوحى الله إلى ملائكته : يا ملائكتي أنا قيدت عبدي بقيد من قيودي ، فإن أقبضه أغفر له و إن أعافه فحينئذ يقعد و لا ذنب له

Kur robi te sëmuret Allahu iu shpalle melaikeve: Oj melaiket e Mia! Unë e kam penguar robin Tim me një pengese kështu qe nëse ia marr shpirtin, Unë ia fali mëkatet e nëse e shëroj atëherë ai vazhdon jetën duke qene i pa mëkate “. (Transmeton Hakimi ndërsa Dhehebiu dhe Shejh Albani e konsiderojnë sahih, edhe pse Hafidhi e kishte konsideruar si te dobët)

Ka thënë Atijje b. Kajsi:

“U sëmur Ka’bi kështu qe e vizituan disa njerëz nga Damasku, te cilët it hane: Si je o babai i Is’hakut? Tha: Mire jam. Trup, qe ndëshkohet për shkak te mëkatit; nëse do Zoti i vet e ndëshkon e nëse do e mëshiron, e nëse e ringjall (shëndoshë), atëherë e ringjalle (shëndoshe) atë si krijim te ri, pa mëkate”.

Ka thënë Seid b. Vehbi: “Shkuam me Selman Farisiun ta vizitojmë një burrë te Kendes. Tha Selmani: Kur muslimani te sprovohet, ajo sprove ia shlyen mëkatet e përparme ndërsa është shpresëdhënëse për pjesën e mbetur te jetës. Ndërsa kur pabesimtari te sprovohet, shembulli i tij është sikurse i devesë, e cila zgjidhet por nuk e di perse, dhe lidhet por nuk e di se perse u lidh”.



15. Njerëzit e mire gëzohen me sprove ashtu siç gëzohen me jete te lumtur, ngase ata e dine se e mira vjen pas saj. Seid el Hudrijji rrëfen:

“وَضَعَ رَجُلٌ يَدَهُ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ وَاللَّهِ مَا أُطِيقُ أَنْ أَضَعَ يَدِي عَلَيْكَ مِنْ شِدَّةِ حُمَّاكَ فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّا مَعْشَرَ الْأَنْبِيَاءِ يُضَاعَفُ لَنَا الْبَلَاءُ كَمَا يُضَاعَفُ لَنَا الْأَجْرُ إِنْ كَانَ النَّبِيُّ مِنْ الْأَنْبِيَاءِ يُبْتَلَى بِالْقُمَّلِ حَتَّى يَقْتُلَهُ وَإِنْ كَانَ النَّبِيُّ مِنْ الْأَنْبِيَاءِ لَيُبْتَلَى بِالْفَقْرِ حَتَّى يَأْخُذَ الْعَبَاءَةَ فَيَخُونَهَا وَإِنْ كَانُوا لَيَفْرَحُونَ بِالْبَلَاءِ كَمَا تَفْرَحُونَ بِالرَّخَاءِ

Një njeri e vuri dorën e tij ne Pejgamberin, alejhi’s salatu ve’s selam e tha: Pasha Allahun nuk kam mundësi ta le dorën time mbi ty nga ethet e shumta. Tha Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam: Ne pejgamberet kemi bela t dyfishte sikurse qe kemi shpërblim te dyfishte. Ka patur pejgamber qe është sprovuar nga morrat derisa e kane mbytur. Ka patur pejgamber qe është sprovuar me varfëri derisa ka marre mantelin, i ka bere xhepa (dhe e ka veshur), por ata gëzoheshin me shume me sprove sesa me jete luksoze“. (Ahmedi)

16. Nëse sprovohesh me diç, nuk është mire te ankohesh tek njerëzit, por nëse e thua te me falënderim, atëherë ajo nuk është ankese.

Ma’ruf el Kerhi ka thënë: “Allahu do ta sprovoj robin e Tij me sëmundje dhe dhimbje, ndërsa ai iu ankohet shokëve te tij. Ne këtë rast Allahu do t’i thotë: Pasha krenarinë dhe madhërinë Time! Unë me këto sëmundje dhe dhimbje nuk te kam sprovuar përveçse qe te te pastroj nga mëkatet andaj mos u anko!”.

Ibni Mes’udi ka thënë: “Ankesa e shoqëruar me falënderim ndaj Allahut (si te thuhet p.sh: jam sprovuar me këtë sëmundje qofte madhëruar Allahu), kjo nuk i llogaritet ankese”.

Një muhaxhir, shok i Pejgamberit, alejhi’s salatu ve’s selam, kishte vizituar një te sëmurë dhe me atë rast i kishte thënë:

“I sëmuri i ka katër gjera: ngritët lapsi prej tij (nuk llogaritet), i shkruhet shpërblimi sikurse kur ka qene i shëndoshë, sëmundja çdo mëkat nga nyejt e trupit ia heq, dhe nëse jeton, jeton i falur nga mëkatet ndërsa nëse vdes, i falen mëkatet. I sëmuri kur dëgjoi këto tha: O Zoti im! Unë ende jam i shtrire (sëmurë, andaj vepro sit e duash me mua)!”.

17. Besimtarit, çka do qe i ndodhe është ne favor dhe te mire te tij.

Transmeton Muslimi nga Suhejbi se Pejgamberi, alejhi’s salatu ve’s selam ka thënë:

“عَجَبًا لِأَمْرِ الْمُؤْمِنِ إِنَّ أَمْرَهُ كُلَّهُ خَيْرٌ وَلَيْسَ ذَاكَ لِأَحَدٍ إِلَّا لِلْمُؤْمِنِ إِنْ أَصَابَتْهُ سَرَّاءُ شَكَرَ فَكَانَ خَيْرًا لَهُ وَإِنْ أَصَابَتْهُ ضَرَّاءُ صَبَرَ فَكَانَ خَيْرًا لَهُ

Çudi me punën e besimtarit, tere çështja e tij është e mire për te, dhe kjo nuk i takon askujt përveç besimtarit; nëse e godet diç e mire falënderon dhe kjo është e mire për te. Po kështu nëse e godet diç e keqe ai bën durim dhe është mire për te“.([2])

Thuaj pra, o Allah çdo gjë që më ndodhë, të falenderoj !

O Zot, na bënë prej DURIMTAREVE ...

AMIN AMIN AMIN"