Shoqëria e keqe

Kanë qenë dy shok sherraxhi të quajtur Halidi dhe Ahmedi që pothuajse tërë ditën rrinin bashkë duke pirë cigare e drogë, dhe shumë herë kan luajtur dhe kan grabitur motrat muslimane VE LA HAVLE VE LA KUVETE IL-LA BIL-LAH.

Janë dashur mes veti këta dy shok aq shum sa që njëri merrte prej pasuris së tjetrit ç’ka të doj e ç’ka t’i pëleqeje. I veshnin rrobat e njëri tjetrit, hypnmin në makinën e njëri tjetrit dhe në ç’do kohë e merrte makinën e njëri tjetrit dhe kur te donte e kthente , pa pyetur fare.dhe që të dy kan pasur çelësat emakinës se tjetrit. Hynin në shtëpin e njëri tjetrit kur dëshironin pa këkuar leje nga familjet e tij që të hyn në ç’do kohë, bashkpunonin sëbashku në ç’do problem që kishin, dhe pas të këqijave që bente njëri, tjetri ia zbukuronte mëkatet dhe të këqijat e tjetrit, por megjithatë edhe pse ishin në këto ë mira sipas tyre, prapseprap nuk gjenin kënaqësi, as qetësi e rahati. Kan provuar të gjitha mënyrat për të gjetur kënaqësin, por një gjë të tillë nuk ekan arritur.

Një ditë prej ditësh njëri prej shokëve e lajrmëron shokun e tij se po shkon në pjesën lindore të qytetit për me marr ujë, dhe se do të kthehet pas dy dite,(i kanë tregu gjitmon njëri tjetrit se ku po shkon dhe kur kthehet), pastaj rrugës e thirrë halidi shokun e tij Ahmedin dhe i thot “es-selamu alejkum “ ç’ka ka të reja e pyet Ahmedi? Halidi i thot: unë nesër kthehem në kohën e drekës, i thot Ahmedi: unë të pres inshaAllah.

Ishte ora 24:00 pas mesnate kur papritmas troket dera. Ahmedi vrapon te dera dhe e hap, kur e sheh halidin ne derë duke buzëqeshur. Jo nuk ka mundësi kjo thot Ahmedi. Si ka mundësi të me gënjesh kaq lehtë? E përqafoi,hyrën brenda dhe u ulën e po rrinë, pastaj Ahmedi i thot halidit më fal disa minuta derisa të përgadis një ibrik çaj e pastaj do të më tregosh për këtë udhëtim të shpejtë.

Ahmedi shkoi në kuzhinë dhe Halidi u ulë i mbështetur, e ofroi telefonin afër vetës dhe filloi të thërras disa shokë. Koha ishte shumë vonë dhe shumica e atyre djemve ishin në gjumë duke pushuar apo duke mësuar dhe nuk ehapte askush telefonin e shtëpisë përveç disa nënave të hidhëruara dhe të mërzitura prej këtyre telefonatave, halidi i’u thoshte kur të kthehet filani i ban selam nga Halidi. Mbyllë receptorin e telefonit dhe fillon të mendoj, kur papritmas ndërpreu së menduari, ndëgjoi zilën e telefonit, e shiqon numrin që thirrë dhe ja e sheh se po thirrë numri i shtëpis së tij. U habit Halidi dhe tha: SUBHANALLAH!!! Kush është ky që thirrë në këtë kohë?!unë jam këtu dhe askush tjetër prej familjes sime nuk thirrë tek Ahmedi. Filluan në mendjen e tij të sillen mendime e dyshime të ndryshme dhe në fund venosi t’a hap telefonin dhe të mos fol. E ngriti receptorin e telefonit me butësi deri tek veshi i tij dhe jaaaaaaaaa e ndëgjoin zërin e motrës së tij duke thënë ”EHLEN JA HABIBI””MIRË SE VJEN I DASHUR”.

Ahmedi çuditet dhe nuk përgjigjet, e mbyll receptorin e telefonit menjëherë dhe ajo filloi të bërtas Ahmed? Ahmed? Ahmed?!. Erdhi Ahmedi me çajin që e kishte përgatitur dhe e oa halidin se i’u kishte ndërru pamja e fytyrës, kishte shenja te zemërimit dhe hidhërimit në fytyrën e tij. I tha Ahmedi: Halid ç’ka u ba ?! Halidi nuk përgjiget , pastaj Halidi thot: me jep leje se dua të shkoj Ahmed. Çfar ke Halid e pyet Ahmedi? A nuk dëshiron që të pimë qaj sëbashku? Me siguri diçka të ka munduar dhe dua që të më tregosh se çfarë ndodhi?kush të hidhëroi?!! Tha Halidi: të lutem më lësho dhe më lërë të qetë. U qu Halidi e hapi derën dhe shkoi duke menduar se çfarë ka bërë Ahmedi me motrën e tij VE LA HAVLE VE LA KUVETE IL-LA BIL-LAH.

Ky është shoku i keq o ju vëllezër e motra!!!! Mendon ndonjëri që të jetoj në këtë dunja duke vrapuar pas epsheve dhe gjynaheve pastaj pendohet në Ditën e Gjykimit,por vonë!!!

Thot Allahu [Subhanehu ve Teala] :

وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا {27} يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا {28}

Atë ditë zullumqari do t’i kafshojë duart e veta dhe do të thotë: “I mjeri unë, ta kisha marrë rrugën e Pejgamberit!” O shkatërrimi im, ah të mos e kisha bërë filanin mik! [furkan 27-28]
Ja Subhanallah!!!! në këtë botë ka qenë me të bashk ka shetitur me makinë. Eja të shkojmë në vikend sëbashku, eja të shkojmë në kinema të shohim ndonjë film apo të shohim ndonjë ndeshje futbolli, e tash?!!!! në Ditën e gjykimit mendon dhe e din se ai nuk e pason atë,nuk e ndjek rrugën e tij dhe nuk ka shok me të.

Thot Allahu [Subhanehu ve Teala] :

يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا {28} لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا {29}



O shkatërrimi im, ah të mos e kisha bërë filanin mik! Në të vërtetë, pasi e gjeta rrugën e drejë, ai më largoi mua prej asaj, e djalli është ai që njeriun e humb dhe e lë të vetmuar. [furkan 28-29]

Oj rini!!!! Tash t’i po e din se shoku yt është shkaku i shkatërrimit tënd, për çfarë arsye t’i po shoqërohesh me të akoma kur e din se pot ë humb?! Kur t’i tash mundesh me dallu të mirën prej të keqes? Kujdes !!! kujdes !!!! para se të vije momentet e fundit dhe nuk të bënë dobi pendimi yt pastaj.

Në të dy sahihet transmetohet se Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] hyri tek xhaxhai i tij Ebu Talibi dhe ai ishte në momentet e fundit të ndarjes nga kjo botë duke i’u shtuar dhimbjet e tij. Pranë tij ishin shokët e tij të këqinjë Ebu Xhehli dhe Abdullah ibn Ebu Umeje. Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] i tha axhës së tij: “O axha im, thuaj LA ILAHE IL-LALLAH do të ndërmjetësoj ne Ditën e Gjykimit te Allahu për ty/ i than Ebu Xhehli dhe Abdullah ibn Ebu Umeje: apo e len fenë e Abdul Mutalibit. I tha prap Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe akoma ata po i flasim atij, derisa fjalën e fundit që e tha ishte : unë jam prej fesë së Abdul Mutalibit.

LA ILAHE IL-LALLAH , Subhanallah!!!! Shiqo vëlla i nderuar, zilia dhe smira e tyre edhe në momentet e vdekjes dëshirojnë që ta largojnë njeriun nga feja islame dhe dëshmia LA ILAHE IL-LALLAH, ata në Ditën e Gjykimit sinqeritetin e Muhamedit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]dhe udhëzimin e tij të drejtë e ditën edhe dashurin e mixhës së tij s.a.v.s. për të dhe e ditën se Pejgmaberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] do të vij në Ditën e Gjykimit me këtë fjalë dhe do të dal të ndërmjetësoj tek Allahu, por ato zemra të zeza dhe ajo shoqëri e keqe e humbën në momentet më të veshtira

Kjo është shoqëri e keqe

Kujdes!!! Kujdes!!! Para se të vije momenti kur pendimi yt nuk do të bën dobi




Sylejman Jashari

www.realitetiislam.net