Ebu Sulejman El-Utejbi (Allahu e mëshiroft) e prishi magjin e dijetarëve të sulltanave!

Thotë Ebu Sulejman El-Utejbi (Allahu e mëshiroft): Me të vërtet ne luftojmë dhe mbysim në rrugë të Allahut, gjersa është zgjuar një grup prej bijëve tanë që e flasin gjuhën tonë, zemrat i kanë zemra shejtani në trup të njeriut, i marrin për miq ushtarët e kryqëzatave, ju ndihmojnë atyre që udhëheqin shtetin e tagutit dhe me mobilizim të ushtrisë dhe policisë i mbytën robërit e Allahut dhe bënë fesad (çrregullim në tokë).



Këtu do të qartësojmë për atë që është i përpikt në dituri dhe që e don Allahun dhe të dërguarin e Tij salAlahu alejhi ue selem dhe nga ai që e urren Allahun sepse ai që e bën këtë nuk ka mend dhe flet gënjeshtra.

Dhe këtu do të qartësohet se kush është ai që ecën i sigrut kah rruga e drejt dhe atij që ecën në rrugën e paqartësis apo të trubullt.
E ku është dallimi mes këtyre dy personave??
Ky i pari e ka lexuar librin e Allahut dhe e ka gjetur në të: “Kush i merr për miq ata(pabesimtarët), vërtet ai është prej tyre”
(El-Maide: 51)

Dhe nga ky ajet e kuptoi se çfarë deshi Allahu dhe pejgamberi i Tij salAllahu alejhi ue selem, e pastaj e ka lexuar fjalën e Allahut subhanehu ue teala :”Nuk gjenë një popull që e beson Allahun dhe ditën e gjykimit, e ta dojë atë që kundërshton Allahun dhe të dërguarin e Tij edhe sikur të jenë ata prindërit e tyre, fëmijët e tyre, vëllezërit e tyre apo farefisi i tyre”.
(El-Muxhadele: 22)

E dikush prej tyre e ka ngritur flamurin në të cilin shkruan “Allahu Ekber” , ndërsa në tjetrin flamur shkruan “La ilahe il-lallah Muhamedun resulullah”, duke e përmendur Allahun ditë e natë, duke i falur pesë kohët e namazit, duke qarë kur e përmend Allahun e Madhëruar tërë natën deri sa të lind dielli, e agjëron Ramazanin, e kryen Haxhin dhe iu jep ujë haxhilerëve dhe iu shërben dy haremeve të ndershme...

Ndërsa ai i cili i merr për miq adhuruesit e kryqit, e kjo llogaritet “Rridde”(renegim nga feja) dhe kufr i qartë dhe i çiltër, na ka urdhëruar Muhamedi salAllahu alejhi ue selem që t’ia heqim kokën me shpatë.

E nëse jo atëherë më thoni mua pash Allahun: Çfarë e prish imanin?
Fjala prishës në kuptimin gjuhësor do të thotë: Prishja (negacion) e diçkaje ose me e bërë atë gjë të pavlefshme.
Ndërsa në terminologjin islame prishësi i imanit do të thotë: Kufër pas Imanit ( Mosbesim pas besimit) ose nëse një person i kryen të gjitha veprat e imanit e pastaj e vepron një prej veprave negacione të imanit atij do i prishet imani.

Edhe pash Allahun mos mu argumentoni e të më thoni: Këtu ka kushte dhe pengesa që pengojnë në zbatimin e gjykimit të sheriatit mbi atë që e vepron një negacion të imanit.
Po, ia keni qëlluar mirëpo nuk do t’ju lëmë juve rast që të argumentoheni me ato argumente kundër nesh sepse kushtet janë kushte ndërsa pengesat janë pengesa dhe askush nuk i mohon ato. Ato janë prej gjykimeve të Allahut subhanehu ue teala dhe urdhërave të Tij.
Gjithashtu këto pengesa janë prej zbukurimeve të këtij sheriati të nderuar, sa që kush vepron një negacion prej negacioneve të imanit atëherë këto pengesa do të bëhen mbrojtëse për të, prej kufrit edhe nëse janë bashkuar kushtet e saja në gjykimin e tij.

Eh sa e lehtë është bërë feja jonë, saqë e ka ngritur Allahu fjalën e dhënë e cila ka qenë para neve.

Mirëpo unë ju them juve: Se ju e bëni pesimist atë që është pak i luhatshëm dhe ua zmadhoni çështjen atyre mendjelehtëve.
Ashtuqë bëni nga kufri i qartë i zotërive tuaj të cilit iu kanë ngrit kushtet dhe pengesat. Që të gjitha i bëni ju për kryetarët e muslimanëve dhe ju thuani që këta kryetarë janë për mbrojtjen e muslimanëve dhe kanë marrëveshje me muslimanët.
E unë jam armiku i juaj në ditën e kijametit dhe ja unë jam ai që do tua prishi magjin tuaj me lejën e Allahut, me të cilën magji i keni magjeps mendjet e njerëzve dhe i keni terrorizu ato me bastunat e zotërinjëve dhe sulltanave tuaj.
Dhe themi se Allahu e jep suksesin.

Pengesat (nga kufri) janë:
1- Kërcënimi (Ikrahi)
2- Injoranca (Xhehli)
3- Gabimi (Hata’)
4- Komentimi ose keqinterpretimi (Te’vili)

1 -Sa i përket kërcënimit apo (ikrahit) :
Çfarë kërcënimi është ky i cili i jep leje zotërinjëve tuaj që ti marrin për miq qafirat dhe kryqtarët edhe rregullimi i kolonive dhe kazermave ushtarake në tokën e pastër të muslimanëve. Pastaj bashkangjitja me kombet e bashkuara (e kam për qëllim se ju shërbejnë për mirëmbajtjen e saj).

Nëse thoni se ata janë të kërcënuar me fuqi dhe detyrimin e kryqtarëve atëherë kjo vlen për ta ku thotë Allahu në Kuran : “E ju përgatituni sa të keni mundësi force, (mjete luftarake)”.
(El-Enfal: 60)

E këta mbretërit tuaj posedojnë prej fuqisë dhe numrit të tyre që i plotëson kushtet e ajetit, bile edhe më tepër. Kjo është vetëm nga një këndvështrim.
Ndërsa nëse shikojmë në këndin tjetër, atëherë nëse është ai (mbreti) frikacak e nuk mund ta mbrojë emanetin, le të largohet dhe le të rrin në shtëpinë e gruas së tij, sepse ka prej burrave që janë të mësuar në vështirësi dhe munden që ta mbajnë emanetin dhe kapen fuqishëm për librin e Allahut.
Kështuqë nuk ju mbetet këtyre mbretërve asnjë arsyetim.

E nëqoftë se është që i ndal ata dashuria e tyre për post dhe qeverisje kjo gjithashtu nuk është prej pengesave të kufrit.

Allahu i LartëMadhëruar thotë: “Është mjerim për qafirat për denimin e ashpër që i jepet. Ata që i japin përparësi kësaj bote ndaj botes tjetër.”
(Ibrahim: 2,3)

Pra Allahu Subhanehu ue Teala nuk i arsyeton me dashurin ndaj qeverisjes dhe postit, dy të cilat janë prej gjërave më të dashura në dunja.

2-Sa i përket injorancës (Xhehlit):
-Kjo nuk ekziston tek këta sulltana sepse nëse thuani se ai është injorant (xhahil), atëherë juve nuk e meritoni me ju thënë dijetarë por injorantë të mëdhenjë.
Nëse pretendoni se janë injorantë atëherë pse nuk po e mësoni atë(kryetar) sepse ai është kryetar i juaj?!!!
E me këtë mjafton t’ju kundërshtoj në këtë pikë sepse injoranca mund të largohet.

3-Sa i përket gabimit (Hata’) :
-Gabim llogaritet çfarë del prej fjalëve apo veprave e çfarë nuk është patur për qëllim.
E krejt çfarë kanë bërë kryetarët e juaj është me vetëdëshirën e tyre dhe me vetëdijën e tyre. Edhe në këtë pikë nuk arsyetohen nëse mendoni pak.

4- Sa i përketë komentimit (Te’vilit) :
-Do t’ju kundërshtoj me të njejtin argument që ju kundërshtova kur fola për arsyetimin me injorancë.
E ju jeni dijetarë të cilët nuk ju kalon asnjë gjykim në zbritjen e gjykimit e vetëmse argumentoheni me argumente që nuk janë krejtësisht të qarta që ta prishni gjykimin me komentim të gabuar.
Dhe ju i dini gjykimet e përveçme dhe të përgjithshme dhe kur ka hapësirë për lejimin e diçkaje edhe kur është e kufizuar dhe krahasimi me argumente jo krejtsisht të qarta dhe krahasimi me të kundërtën e diçkaje edhe ... edhe ... edhe ...
Me këto fjalë bazore me të cilat ju keni bërë dyshime mendjeve të njerëzve, mjer për ju nëse edhe në mejdanin e xhihadit mirreni me këto krahasime!.

Mos na ndërhyni në çështjen e besimit e të thoni: Ai nuk e beson atë që e vepron dhe ta bëni besimin penges prej pengesave të kufrit(mosbesimit), për disa vepra të vetme e cila është në vehte kufr i qartë me sheriat, e futni një gjykim të obliguar dhe ai është “Besimi” i cili në vehte ka kushte dhe ato pengesa që e pengojnë prej kufrit atë person nëse ka besuar që diqka prej mëkateve të mëdha është e lejuar për atë, pastaj e bëni vetë besimin penges prej pengesave të kufrit.
Por unë nuk kam lexuar e as ndëgjuar se dikush prej dijetarëve kur ka folur për pengesat e kufrit që ta kishte përmendur prej këtyre pengesave.